Miriam als autonoom beeldend kunstenaar
Miriam Groenen (1985) is gefascineerd door één thema: de mens en haar pure emoties. Als kunstenares is Miriam steeds weer op zoek naar echte emoties, portretten die je direct raken. Geen geposeerde beelden met gemaakte glimlach, maar momentopnamen waarin je je masker even vergeet en laat zien wie je echt bent en hoe jij je echt voelt. Puur. Eerlijk. Zo ontstaan afbeeldingen van emoties als geluk, verdriet, verwondering, verslagenheid, zelfzekerheid en wederopstanding. 

Miriam laat zich inspireren door haar eigen emoties, maar ook door de mensen in haar omgeving. In het bijzonder door haar leerlingen. Als docent in het middelbaar onderwijs ziet zij haar leerlingen worstelen met het thema identiteit. Naarmate ze ouder worden durven zij soms iets meer van zichzelf te laten zien, maar de angst om buiten de groep te vallen, doet bij velen het masker ophouden. En niet alleen jongeren kampen met dit probleem. Het is doordrenkt in onze gehele samenleving.

Als basis voor haar kunst gebruikt Miriam de fotografie. Honderden emoties worden vastgelegd in snapshots, om uiteindelijk die emotie te selecteren die haar het meeste raakt. Met dit beeld in haar geheugen brengt zij haar doeken tot leven door portretten te schilderen die je niet meer loslaten. 

Miriam schildert door te voelen, te ervaren en te experimenteren. Met grove uithalen en een experimentele benadering van het materiaal bouwt zij haar schilderijen op. Altijd op zoek naar nieuwe materialen en technieken zoals druppen, gooien, schilderen met behulp van kwasten, haar handen of rechtstreeks uit de tube, werken met structuur en textuur en diverse vormen van glans en mat. Het denken wordt voor een groot gedeelte uitgeschakeld en het schilderij ontstaat in een worsteling van kleur, vorm en textuur. Het resultaat van deze worsteling is een gelaagd schilderwerk, met heel veel verschillende technieken die naast en over elkaar zijn neer gezet.

Hoewel elk portret op deze manier haar eigen uitstraling heeft, is het werk te herkennen aan een bepaalde mate van realisme en de focus op het gezicht, gecombineerd met een expressionistische toets en keuzes omtrent uitstraling en kleurgebruik.